Het landschap waarin we de ander ontmoeten het collectief geheugen, daarin staat de plaats voor excessen vandaag verder onder druk. Het werk ‘Brownfield’ verzamelt de realiteit van een ontmoeting in een tekening, gedistilleerd uit de vraag: “wat is vooruitgang en hoe zou jou schets eruitzien mocht jij de architect zijn?” De verzameling van getekende begeertes geijkt op een plaats in de stad wordt nauwkeurig bijgehouden. Als een weerspiegeling van verlangens binnen het raster van het millimeter papier waarop de landschapsinrichters hun huiswerk maken. Schetsen die ontstaan uit persoonlijke visies van gebruikers op die gedeelde plek in de stad, die onvermijdelijk in de gelaagdheid ervan een conflict in zich meedraagt. Dit werk wordt een statement voor de herkenning van een schoonheid in het onderlinge conflict, die wij als mensen in relatie tot elkaar en binnen onszelf meedragen.